Η Κορπή είναι ένας ημιορεινός οικισμός της Στερεάς Ελλάδας, στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νομού, στις βόρειες απολήξεις των Ακαρνανικών βουνών, σε υψόμετρο 260 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, με γεωγραφικό πλάτος 38,86 και γεωγραφικό μήκος 20,95. Ο πληθυσμός του οικισμού είναι 3 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αν και άλλες πηγές αναφέρουν 7 κατοίκους.
Η Κορπή υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ακτίου-Βόνιτσας, με έδρα τη Βόνιτσα, και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Στερεάς Ελλάδας. Κατά τη διοικητική διαίρεση με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, η Κορπή ήταν μέρος του Τοπικού Διαμερίσματος Μοναστηρακίου, του πρώην Δήμου Ανακτορίου.
Ο οικισμός της Κορπής αναπτύχθηκε γύρω από την φημισμένη πηγή νερού, γνωστή για τις ιαματικές της ιδιότητες. Το νερό της Κορπής άρχισε να αξιοποιείται ως πόσιμο από το 1854, με την κατασκευή του πρώτου υδραγωγείου για την ύδρευση της Βόνιτσας. Το υδραγωγείο αυτό συστηματοποιήθηκε το 1911, παρέχοντας πόσιμο νερό από τις διάφορες φλέβες της πηγής.
Στον χώρο της πηγής κατασκευάστηκαν πέτρινα και κεραμοσκεπή δωμάτια για τους παραθεριστές που επισκέπτονταν την περιοχή για υδροθεραπεία. Το νερό της Κορπής ήταν γνωστό για τις ευεργετικές του ιδιότητες στη διάλυση των λίθων στα νεφρά, καθώς και για άλλες παθήσεις. Στις δεκαετίες του 1950 και 1960, η Κορπή γνώρισε μεγάλη άνθηση ως κέντρο ιαματικού τουρισμού, εξυπηρετώντας έως και 700 άτομα το καλοκαίρι.
Η κατάσταση άλλαξε το 1989, όταν ιδρύθηκε το εργοστάσιο εμφιαλώσεως νερού στην Κορπή από τον Νικόλαο Θ. Παπαγιάννη και τον Ι. Κολομάζο. Το εργοστάσιο είχε μεγάλη επιτυχία, παρέχοντας θέσεις εργασίας στους κατοίκους της περιοχής και αποφέροντας σημαντικά έσοδα για την τοπική κοινότητα. Το 1995, η εταιρεία NESTLE ΕΛΛΑΣ Α.Ε. ανέλαβε τα δικαιώματα του νερού Κορπής, κάνοντάς το γνωστό σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό ως ένα από τα καλύτερα μεταλλικά νερά, με χαμηλή περιεκτικότητα σε άλατα.
Σήμερα, η Κορπή παραμένει γνωστή για το φυσικό της κάλλος και την πηγή της, παρά την ελάττωση του πληθυσμού και την περιορισμένη ανθρώπινη δραστηριότητα στην περιοχή.
