Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Βόνιτσα… να εύχεσαι να είναι Τετάρτη. Αν είσαι κάτοικος της Τρύφου, χωρίς αυτοκίνητο και βασίζεσαι στο ΚΤΕΛ, για να φτάσεις στον προορισμό σου, καλύτερα να πάρεις μαζί σου κουράγιο, νερό και ίσως ένα sleeping bag. Γιατί αυτό που ξεκινάει ως ένα απλό ταξίδι μπορεί να εξελιχθεί σε οδύσσεια.
Ο ήρωάς μας ξυπνάει νωρίς, έτοιμος για μια παραγωγική μέρα. «Σήμερα όλα θα πάνε ρολόι!» σκέφτεται αισιόδοξα, φορώντας το σακίδιο του και ανεβαίνοντας στο μοναδικό λεωφορείο των 6:00 το πρωί στο χωριό. Σκέφτεται, “Τρύφος – Βόνιτσα, μια απλή ευθεία, σωστά;” Λάθος.
Όλα ξεκινούν αθώα, με μια πρώτη στάση στην Κατούνα. «Εντάξει,» σκέφτεται. «Μικρή καθυστέρηση, δεν χάλασε ο κόσμος.» Όταν όμως το λεωφορείο στρίβει προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα πράγματα γίνονται… ενδιαφέροντα. «Μήπως πήρα λάθος λεωφορείο;» ρωτάει τον οδηγό με μία δόση πανικού. Η απάντηση: «Πάμε Αμφιλοχία. Από εκεί θα πάρεις άλλο για Βόνιτσα.» Αντί για μια απλή διαδρομή, ο ταξιδιώτης μας, ήδη, βρίσκεται να γυρνάει όλη την περιοχή, απολαμβάνοντας δωρεάν εκπαιδευτική εκδρομή για την τοπική γεωγραφία.
Φτάνοντας στην Αμφιλοχία, ο ήρωάς μας αναπτερώνεται: «Εντάξει, τώρα θα φτάσω γρήγορα στη Βόνιτσα!» Αμ, δε. Το λεωφορείο που υποτίθεται ότι φεύγει στις 10:45… δεν υπάρχει, πέρασε! Το επόμενο είναι στις 11:50 – και, φυσικά, αργεί 15 λεπτά, καθώς είναι με ανταπόκριση.
Τελικά, μετά από ώρες περιπλάνησης, αναμονής και εσωτερικής πάλης, ο ήρωάς μας πατάει επιτέλους στη Βόνιτσα. Πίνει μια γουλιά νερό, γεμάτος ανακούφιση. «Τέλος το μαρτύριο!» σκέφτεται. Αλλά το σύμπαν γελάει μαζί του. Μετά από τις δουλειές του, επιστρέφει στον σταθμό σίγουρος ότι τουλάχιστον η επιστροφή θα είναι απλή. «Να δω τις ώρες των δρομολογίων για την Τρύφο…» Απόλυτη σιωπή. Μουσική από ταινία τρόμου παίζει στο μυαλό του. Δεν υπάρχει απευθείας δρομολόγιο!
Η ψυχραιμία του τον εγκαταλείπει. Ένας υπάλληλος του ΚΤΕΛ τον ενημερώνει – με απόλυτη ηρεμία – ότι πρέπει να επιστρέψει μέσω Αμφιλοχίας. Με βαριά καρδιά και ακόμα βαρύτερη υπομονή, ανεβαίνει στο λεωφορείο για Αμφιλοχία. «Τελευταία στάση. Αντέχω.» Όχι, δεν αντέχει.
Στην Αμφιλοχία τον περιμένει το χειρότερο χτύπημα: Το τελευταίο λεωφορείο για Κατούνα έφυγε στις 14:00. Καταπίνει το σοκ. Προσπαθεί να σκεφτεί λογικά. «Δηλαδή;» Ένας άλλος υπάλληλος τον πληροφορεί ότι το συγκεκριμένο δρομολόγιο εκτελείται μόνο κάθε Τετάρτη και για αυτό υπήρχε και το Κατούνα – Αμφιλοχία εκείνη την ημέρα! Γέλιο; Κλάμα; Υπαρξιακή κρίση; Όλα μαζί…
Κάθεται σε ένα παγκάκι και κοιτάζει τον άδειο σταθμό. «Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό…» Και τότε, κάνει το μόνο πράγμα που του έχει απομείνει: παίρνει ταξί. Ο ταξιτζής, βλέποντας την ταλαιπωρία στο πρόσωπό του, τον ρωτά με ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση: «Πρώτη φορά ταξιδεύεις με το ΚΤΕΛ, ε;»
Αν ζεις στην Τρύφο και γενικά στην Μεδαιώνος και θέλεις να πας στη Βόνιτσα, την υποτιθέμενη πρωτεύουσα του Δήμου σου, φρόντισε να πάρεις μαζί σου νερό, χάρτη, υπομονή και, αν είναι δυνατόν… Ι.Χ. αυτοκίνητο!
*το άρθρο αυτό το γράψαμε μετά από παράπονα, κατοίκων της Τρύφου για τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ.
[…] Δημοσίευση: vonitsavibes.gr […]
Δυστυχώς δεν είναι μόνο για τους Τρυφιάτες Οδύσσεια!! για τα περισσότερα χωριά της περιοχής κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ηλικιωμένοι και κάθε τους μετακίνηση είναι δύσκολη!! το χειρότερο δε είναι ότι κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται!!