Η συζήτηση για την επέκταση των βιομηχανικών ιχθυοκαλλιεργειών στην Ελλάδα έχει φέρει στο προσκήνιο σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, την οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες. Οι Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών, γνωστές ως ΠΟΑΥ, δημιουργήθηκαν το 2011 ως απάντηση σε οικονομικές πιέσεις, με στόχο τον πολλαπλασιασμό της παραγωγής υδατοκαλλιεργειών. Ωστόσο, η εφαρμογή τους εγείρει σημαντικές ενστάσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούν τουριστικές περιοχές ή προστατευόμενες ζώνες Natura 2000.
Πρόσφατη επιστολή προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρο Παπασταύρου, υπογεγραμμένη από δεκάδες τοπικές κοινότητες και φορείς, καταγράφει με τεκμηριωμένο τρόπο τις βασικές ανησυχίες που απορρέουν από τον τρόπο υλοποίησης των ΠΟΑΥ. Επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, η κακή ποιότητα των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, η ανεπάρκεια επικαιροποιημένων δεδομένων, η απουσία συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών και η ασυμβατότητα με άλλες βασικές οικονομικές δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός. Ανεξάρτητες μελέτες επιβεβαιώνουν τις αδυναμίες αυτές, ενώ διεθνείς πρακτικές δείχνουν πως άλλες χώρες είτε απομακρύνονται από τους ανοιχτούς θαλάσσιους κλωβούς είτε μεταφέρουν την παραγωγή σε χερσαίες μονάδες, με στόχο την καλύτερη περιβαλλοντική διαχείριση.
Οι κοινότητες ζητούν την αναθεώρηση του ειδικού χωροταξικού σχεδιασμού, την ακύρωση των υφιστάμενων σχεδίων που βασίζονται σε ανεπαρκή στοιχεία και τη διασφάλιση αυστηρών και ανεξάρτητων ελέγχων. Η επιστολή δεν βασίζεται σε συναισθηματισμούς, αλλά σε τεκμηριωμένες αναφορές, ερευνητικά δεδομένα και επιστημονικά πορίσματα που αξίζει να μελετηθούν προσεκτικά.
Οποιοσδήποτε πολίτης ενδιαφέρεται για την ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης και προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, οφείλει να διαβάσει την επιστολή αυτή. Πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που συγκεντρώνει τις φωνές πολλών περιοχών της χώρας και προτείνει μια ώριμη, ρεαλιστική και τεκμηριωμένη προσέγγιση στο ζήτημα της υδατοκαλλιέργειας στην Ελλάδα.
