Η κατάσταση στο Θύρρειο Βόνιτσας έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στους γονείς των μαθητών του δημοτικού σχολείου, το οποίο παραμένει κλειστό ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποβάθμιση που επιβλήθηκε από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Αιτωλοακαρνανίας. Η απόφαση να μειωθεί το σχολείο από διθέσιο σε μονοθέσιο τμήμα έχει ανησυχήσει τους γονείς, οι οποίοι ανησυχούν για το μέλλον της εκπαίδευσης των παιδιών τους.
Απόφαση Χωρίς Διάλογο και Προβληματισμός
Η απόφαση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως αναφέρουν οι γονείς, πάρθηκε χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες ανάγκες του σχολείου και των μαθητών του. Το σχολείο φιλοξενεί 12 μαθητές, κάποιοι από τους οποίους αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και χρειάζονται παράλληλη στήριξη. Παρά τις επίμονες εκκλήσεις προς το ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρο Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης), το αίτημα για παράλληλη στήριξη παραμένει αναπάντητο για περισσότερους από έξι μήνες. Αυτή η καθυστέρηση έχει επιδεινώσει την κατάσταση στο σχολείο, αφήνοντας τους μαθητές χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη.
Η υποβάθμιση, η οποία επιβάλλει τη λειτουργία μόνο ενός τμήματος, έχει δημιουργήσει έντονες ανησυχίες. Οι γονείς, αισθανόμενοι ότι η εκπαίδευση των παιδιών τους τίθεται σε κίνδυνο, αποφάσισαν να λάβουν δραστικά μέτρα, καταλαμβάνοντας το σχολείο σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όπως υποστηρίζουν, η απόφαση να περιοριστεί το σχολείο σε ένα τμήμα δυσκολεύει το έργο του δασκάλου, τόσο στη διδασκαλία όσο και στη διαχείριση των μαθητών.
Οι Ανάγκες των Μαθητών στο Περιθώριο
Ένα από τα κύρια επιχειρήματα των γονέων είναι ότι το σχολείο χρειάζεται δύο πρωινά τμήματα, όχι μόνο για να διευκολυνθεί το εκπαιδευτικό έργο, αλλά και για να αντιμετωπιστούν οι ειδικές ανάγκες των μαθητών. Οι μαθησιακές δυσκολίες και οι ανάγκες παράλληλης στήριξης είναι καθοριστικοί παράγοντες για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών. Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Βόνιτσας, Ευθύμης Μυλωνίδης, οι εκπαιδευτικοί του σχολείου έχουν από τον Μάρτιο υποβάλει τα απαραίτητα αιτήματα στο ΚΕΔΑΣΥ, αλλά ακόμη δεν έχουν λάβει καμία απάντηση.
Η κατάσταση αυτή επιβαρύνει σημαντικά το έργο του δασκάλου, ο οποίος καλείται να διαχειριστεί μία ομάδα μαθητών με διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης και ανάγκες, κάτι που καθιστά το εκπαιδευτικό έργο ακόμα πιο απαιτητικό. Η έλλειψη στήριξης από τις αρμόδιες αρχές επιτείνει την ανασφάλεια των γονέων, οι οποίοι ανησυχούν ότι η υποβάθμιση μπορεί να είναι μόνο η αρχή μιας γενικότερης αδιαφορίας για το μέλλον του σχολείου τους.
Ένα ακόμη ζήτημα που εγείρεται είναι ο κίνδυνος κλεισίματος του σχολείου σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, λόγω της υπογεννητικότητας που παρατηρείται σε πολλές αγροτικές περιοχές της Ελλάδας. Η υποβάθμιση του σχολείου είναι, σύμφωνα με τους γονείς, ένα ακόμη βήμα προς την εγκατάλειψη της περιοχής από το εκπαιδευτικό σύστημα. Αν το σχολείο παραμείνει σε μονοθέσιο καθεστώς, οι γονείς φοβούνται ότι στο μέλλον μπορεί να οδηγηθεί ακόμη και σε πλήρη διακοπή της λειτουργίας του.
Οι γονείς, ωστόσο, δεν αντιδρούν μόνο στην υποβάθμιση από την εκπαιδευτική πλευρά. Το σχολείο είναι για το χωριό και ένας κοινωνικός πυλώνας. Όπως αναφέρουν, τα σχολεία σε μικρά χωριά όπως το Θύρρειο, εκτός από τον εκπαιδευτικό τους ρόλο, αποτελούν επίσης κέντρα πολιτισμού και κοινότητας, και η απώλειά τους θα είχε βαθιές κοινωνικές συνέπειες.
